Przybywajcie!
Na
zjazdy Kajaków!
To
miła rodzinna sprawa.
Czacz
dla nas ważny, jak dla rodaków –
Stołeczne
miasto Warszawa.
Tak
trzymać - w wielkości to różnice,
Czacz
w mych myślach w każdej chwili
Tu
spoczywają nasi Rodzice,
Tu
żeśmy się urodzili.
Pamiętam
wszystko z lat przedwojennych:
Parki!
Drzewostan bogaty!
Pamiętam
rząd róż wysokopiennych,
Baldachim
tworzyły kwiaty.
Hitler
chciał zmienić porządek świata,
Obozy,
łzy i cierpienia,
Potem
komunizm przez długie lata,
Wszędzie
zostawił zniszczenia.
„Każda
rzecz ma swój koniec". Tak mawiał,
nasz
ojciec. Jasne jak słońce.
Potem
jeszcze dowcipnie dodawał:
„A
kiełbasa ma dwa końce".
Miałem
nie pisać. Bo jest obawa -
Oczy
mi słabną okropnie.
Nasz
ojciec mówił, że gęś kulawa
też
chorą nogą nie kopnie.
Ale
piszę! - Wiem, to nie zabawa.
Jeśli
pozwoli zdrowie
I
jeśli będzie wzroku poprawa
Mój
wiersz Wam dużo opowie:
W
przód, ciut po czesku „liczna skupina”
W
zeszłym zjeździe udział brała.
Brawo!
Postarała się rodzina.
Mieliśmy
jeszcze Michała.
Byli
oboje. Z Olsztyna Hanka.
Piękny
był zjazd! Udany!
Po
kilku dniach smutna niespodzianka:
Michał
zmarł. Już pochowany.
Czworo
nas tylko i to już w latach.
Bo
w Piszu była obława.
Jest
taka jedna, ciągle na czatach.
Taka
bardzo przykra zjawa.
Z
kosą ją malują, więc wycina.
Zbliża
się? Słaba nadzieja.
Tak
wnet zabrała Jadzię z Koźmina
I
nam z Polkowic Andrzeja.
(Wiersz
trudny! Mickiewicz ze mnie słaby,
Lecz
piszę, choć już jestem stary.
Nie
wzorem wiersza: " Dziada i baby"
Ale
pięknej „Alpuhary"! )
Wnet
pomyślałem o tym wierszyku,
Ze
strachu, że wzrok mi słabnie.
Już
ułożyłem go w październiku.
Jola
mi przepisze zgrabnie.
Życzymy
tym co do Czacza pojadą:
Pięknej
pogody! Radości!
Całej
rodzinie z dzieci gromadą:
Dużo
zdrowia! Pomyślności!
Szczęść Boże!
Czesław
Kajak
Polkowice
- Czacz, dnia 26 czerwca 2005
